Gedaan met planologische koterij

Droom je als omgevingsambtenaar soms van een eenvoudiger planningsysteem? Zou je ook willen dat je niet voor elke vergunningsaanvraag moest uitzoeken welke van de verschillende oude RUP’s, BPA’s en verkavelingen van toepassing zijn? Zou je als burgemeester of schepen minder discussies willen over de dagelijkse vergunningsaanvragen, maar liever focussen op de beeldbepalende projecten? Denk je soms dat het werk aan het omgevingsloket veel aangenamer zou zijn als je burgers niet steeds weer moest uitleggen waarom er voor hen andere regels gelden dan voor de (over)buren? Wellicht leven deze wensen in zowat elke Vlaamse gemeente. Hoewel iedereen graag kernversterking en een hogere leefkwaliteit wil, blijkt er tussen droom en daad nog al te vaak een planologisch rommeltje te liggen. Hoe raak je daar vanaf?